اکثر این سیستم های خودرو مثل هشدار نقطه کور، دوربین ها، حسگرها و رادارها، سیستم کمک به پارک، هشدار خروج از بین خطوط، کروز کنترل و هشدار احتمال تصادف، همگی برای افزایش ایمنی خودرو و راحتی راننده تعبیه شده اند. اما متأسفانه برای برخی از مردم، این ابزارها باعث کاهش هشیاری و توجه کافی به مسیر شده است. برخی از خودروسازان حتی به مسائلی فکر می کنند که تا حدودی عجیب است. برای مثال صندلی های عقب خودروهای جدید نیسان به حسگرهایی مجهز است که اگر خودرو را قفل کنید و در حال ترک خودرو باشید صندلی عقب خودروی شما، جاماندن خواروبار خریداری شده، یا کودک جا مانده در صندلی عقب را هشدار می دهد.
برای کسانی که سن بالاتری دارند و فرصت رانندگی با خودروهای قرن بیستمی داشته اند، این امکانات جدید و در حال تبدیل شدن به عرف و روال عادی هستند.
این ابزارهای ایمنی تبدیل به تیغ دولبه شده اند، از یک طرف وجودشان برای افزایش ایمنی طراحی شده اما در عمل خیال راننده را راحت کرده و از توجه و هشیاری وی کاسته است. تا زمانی که خطای این ابزارها به صفر نرسیده، از مسئولیت راننده، ذره ای کاسته نشده و از لحاظ حقوقی، رانندگان نمی توانند مسئولیت یا تقصیر تصادف ها را به گردن سیستم های ایمنی خودرو یا خودروسازان بیندازند و بگویند تکیه آنها به این سیستم ها باعث کاهش هشیاری آنان شده است.
منبع: سایپانیوز
انتهای پیام/